Dit dodenritueel is gebruikelijk bij de Merina-stam in Madagaskar. Elke 5 tot 7 jaar graven de leden van de stam de lichamen van hun geliefden op, verwijderen de oude lijkwaden en wikkelen ze in nieuwe. Dan begint de viering pas echt. Na het verwijderen van het lichaam en het opnieuw inwikkelen, zullen de geliefden er een feest van maken. Terwijl de deelnemers drinken en met elkaar praten, zullen velen ook om de beurt met het lichaam dansen. De festiviteiten duren tot zonsondergang. Dan brengen ze het lichaam terug naar zijn tombe.
Zoals veel doodsrituelen uit wereldculturen vertelt de Famadihana ons veel over het geloof van het Merinavolk. Hoewel zij geloven in een leven na de dood, geloven zij niet dat de ziel van een persoon dat leven bereikt totdat het lichaam volledig ontbonden is. In de tussentijd bevinden zij zich in een toestand tussen leven en dood.
Daarom verwijderen de Merina’s soms het lichaam van hun dierbaren om tijd met hen door te brengen tot hun ziel vertrekt. Zij doen dit ook omdat zij geloven dat zij, tussen leven en dood, de macht hebben om namens hun dierbaren in te grijpen in de gebeurtenissen in de wereld van de levenden.